قرار

من نمی دونم آدما رو چی بهم پیوند می ده . من نمیدونم کجای حس آدما دچار مشکل می شه از نبود دیگران ؟ من نمی دونم جنس احساس چیه ؟ من نمی دونم چی باعث می شه بگیم بدی و  از دیدن هم لذت ببریم ؟
برف می آمد . خیلی روز آرومی داشتم . پیام آمد . ازت متنفرم بی لیاقت . ۱۰۰۰ بار تکرار کردم . آرش گفت چرا خودتو اذیت می کنی ٬ اگر گیری برو جلو .
نه من نمی خوام برم جلو . آرش رفت . می دونست اگر بره من هم می رم ٬ رفت و زنگ هم نزد . شاید ذهنمو خونده باشه . موقع رفتن باز هم گفت چرا بی خود خودتو خسته می کنی؟
قصدم چی بود ؟ (من می خوام گله هامو بکنم ٬ من هم می خوام حرفهامو بگم) . همین .
قرار ٬ اما گفتم بیا تا غم دل با تو بگویم چه بگویم که غم از دل برود تا تو بیایی .
جالبه بازهم گله شنیدم .خیلی مسخره است ولی از شنیدن این حرفها هم لذت می بردم . آرش ٬منم پیر شدم . دیگه احساساتمو نمی تونم کنترل کنم . 
حالا قشنگ معلومه که من اونو دوست دارم نه اون منو . نمی گم دوستم نداره ٬ عادت رو نباید با دوست داشتن اشتباه گرفت .
نمی دونم چیکار کنم ولی خودمو می سپرم به زمان ٬ شاید راهی داشته باشه که به دیگران بفهمونه که من  چطور می تونم دوست داشته باشم بدون اینکه دوشتم داشته باشن .
باز هم گله نکردم می دونی چرا ؟ آخه آدم مگه می تونه از بتش گله بکنه ؟
اما هنوز هم به خودم مغرورم . هنوز هم اعتقاد دارم وقتی نبودم می فهمند که من هم کار هایی ممکنه کرده باشم . اما اگر دیر باشه چی ؟

در حیرتم از مرام این مردم پست   مردم زنده کش مرده پرست

راستی دوتا دوست صمیمی چطوری خداحافظی می کنن؟