روز های آخر سال همیشه برای کار من روزهای شلوغ و پرکاری بود . همیشه بازار کار ما داغ بود و خوب ما هم خوشحال . اما نمیدونم چرا امسال خیلی در این روزها  پرکار نیستبم .
البته این موضوع یک حسن هم داره و اون هم اینه که اعصابم راحت تره و از روزهام لذت بیشتری می برم . مثلا پنجشنبه کاملا روز خیلی خوبی برام بود و کاملا خوش گذشت . خوب نباید داشتن یک همدم منحصر بفرد و خیلی با حال رو فراموش کرد هرچند هم که  بداخلاقی هم بکنه (کلا من بدبینم و اونم بد اخلاق این ایرادها ذاتیه).
اما منظورم از مطرح کردن اوضاع کار این نبود که بگم منم کار می کنم بیشتر می خواستم دراین رابطه صحبت بکنم که چرا بعضی از آدما مثل من ٬ کار نمی کنن که از زندگیشون لذت بتونن ببرن و در عوض از همه چی می گذرن که  کار کنن ؟؟؟
البته من خیلی در بند پول و این حرفها نیستم و کلا خیلی هم احتیاج ندارم که خودمو به آب و آتیش بزنم برای پول ولی حس می کنم حس رقابت و حس پیشرفت به آدم انگیزه می ده که نهایت تلاشش رو بکنه و متاسفانه این انگیزه درست در آدم حسی رو ایجاد می کنه که قمار ایجاد می کنه و ما درست مثل آدمهایی هستیم که دور میز قمار نشستن پس مبارزه می کنیم تا نهایت بردن .
خوب نهایتا این قمار یک عده رو به باخت می رسونه یک عده برنده می شن و البته و ۱۰۰ البته همیشه صاحب قمار خونه برنده اصلی هستش چون با کمترین ریسک وارد عمل می شه .
من خودم از حالا دارم برنامه ریزی می کنم برای سال دیگه که مثل یکی دوتا از همیزیهام بازنده نباشم و در انتهای سال دیگه مثل امسال یا یر به یر باشم یا با برد کمی برم برای سال ۸۵.
اما من هنوزم نمی دونم چرا بعضی از آدما مثل من ٬ کار نمی کنن که از زندگیشون لذت بتونن ببرن و در عوض از همه چی می گذرن که  کار کنن ؟؟؟