من همونم ؟؟؟؟

۴۵روز پیش همه چیز فاجعه و غیر قابل قبول بود ....

                                              اما حالا یک اتفاق و گذشته ایی که اتفاق افتاد و گذشت 

نمی دونم که آیا همه چیز قابل گذشت هست یا نه

                                               اون می گذشت ولی من نمیدونم که گذشتم یا نه

اصلا نمی دونم که اتفاقات واقعا به چه شکل افتاده

به همون زشتی که من تصور می کنم          یا         به همون زیبایی که او می گوید ؟؟؟؟

دیروزدوستی زیبا و دوست داشتنی و رویایی و عمیق

                                                به همون عمق امروز سنگدلی دوری و شقاوت و دوری

حالا همه حتی اکبر هم با من به تضاد فکری رسیدن ... شاید جالی خالی نفس باید باشد تا مراتب عشق رو بشود پر کرد .... ولی محکوم به نفس کشیدن در فضایی هستم که ۵۰ درصد امیدواری و ۵۰ درصد نا امیدی در ذات بی رحمش هست .... یک تصمیم درست باید بگیرم .... هر کدوم رو که فکر می کنم کاملا به طور مساوی و در شرایط یکسان هستن .... هردو خوب و هردو بد ....

گیریم که چشمها رو شستم و جور دیگه ای نگاه کردم .... آیا بعدا پشیمان نمی شوم ؟؟؟

گیریم که مانندی کبوتری که از بامی می پرد ٬ پریدم ....... آیا بعدا پشیمان نمی شوم ؟؟؟

هیچکس کمکی نمی تواند بکند ...

گاه فکر می کنم ٬‌واقعا من انقدر بد نیستم که گذر زمان منو به این مرحله از دودلی برساند که زمانی به طول عمر سه هلال ماه را صرف بودن یا نبودن کنم ٬ و در برزخ احساسات بسوزم ....

چه ماندم چه نماندم بدانید که دوستش دارم حتی تا زمانی که هلالی از ماه را نبینم ...